Neapol od kuchni

Kuchnia neapolitanska to nie tylko pizza. Chcąc spróbować innych lokalnych przysmaków, za namową "lokalnych" znajomych poszliśmy na obiad do trattorii (czyli knajpy z domowym jedzeniem) o swojskiej nazwie "La Campagola" mieszczącej się przy via Tribunali 47, jednej z najważniejszych ulic starożytnego Neapolu, znajdującej się w ścisłym starym mieście. 

Historia tej knajpki sięga 1946 roku, kiedy to Giovanni Bufalino decyduje się na otwarcie sklepu z produktami pierwszej potrzeby: winem;), warzywami, mąką, sosem pomidorowym i wszystkim, czego po wojnie potrzebowano najbardziej. Panował wówczas zwyczaj łagodzenia wpływu spożywanego w tego typu sklepach alkoholu jajkiem sadzonym i z tego wlasnie jajka rodzi się pomysł właścicieli na rozszerzenie oferty o przygotowywane na miejscu jedzenie. 

Dzis lokal jest zarządzany przez wnuka założyciela, Antonio, którego mieliśmy okazje poznać. Ciekawa jest historia nazwy knajpki, która świadczy o początkach współczesnej franczyzy. Wyobraźcie sobie, że nazwa została narzucona przez sprzedawcę win, który wykupował lokale w Neapolu i pozwalał innym nimi zarządzać pod warunkiem, że bedą kupować u niego wino i że knajpy bedą nazywać sie  “La Campagnola". W kuchni, którą widać zza szyby, z niebywałą prędkością pracuje kilka kobiet, wszystkie spokrewnione z właścicielami. 

Menu jest zapisane kredą na tablicy, a dania, które się skończyły są szybko ścierane przez jednego z kelnerów. Popularność knajpy sprawia, że trzeba trochę poczekać na stolik. Nam tę knajpkę polecił znajomy, ale nie wspomnieliśmy w wejściu, że przychodzimy od niego i gdy w rozmowie z szefem wyszło, że jesteśmy znajomymi jego znajomego bardzo ubolewał, że nie powiedzieliśmy o tym wcześniej. "Przecież dałbym wam stolik duzo wcześniej!" Ot, przyjechałeś człowieku do Neapolu, zachowuj sie jak Neapolitańczyk! Następnym razem będziemy o tym pamiętać;)

Zjedliśmy wspaniale! Na przystawkę frittura mista czyli jedna bruschetta, jeden fior di zuccha  (kwiat cukinii w cieście), jeden crocchè (typowa przystawka na bazie jajka i ziemniaków ktora tworzy mase ugnieciona widelcem i jest panierowana w bułce tartej i smażona) i jeden carciofo czyli karczoch w cieście. 

Do tego pyszną sałatkę ze smażoną ośmiorniczką (insalata di polpo). Mniam! 

Po zaspokojeniu pierwszego głodu przyszedł czas na główne danie.  Wzięliśmy najbardziej typowe z możliwych :) Paccheri alla ricotta czyli pyszny makaron przypominający canelloni, ale krótszy i płaski w sosie pomidorowym z ricottą oraz króla neapolitanskich dań czyli braciola al ragu. To danie jest dla mieszkańców Neapolu jak schabowy, je się je zawsze na niedzielny obiad. Przypomina nieco bitki wołowe i jest wyśmienite!  

Oto przepis dla czterech osób:

650gr mięsa wolowego pokrojonego w niezbyt chude paski 30gr orzeszkow pinii

40gr rodzynek

70gr sera pecorino

200gr boczku lub kiełbasy pokrojonego w paski 

500gr obranych pomidorów

1 butelka przecieru pomidorowego

3 zabki czosnku

Zmielona pietruszka

1 cebula

1 marchewka

1 kieliszek białego wina

Gałka muszkatałowa

Sól i pieprz

Co nalezy zrobic? Rozbić kawałki mięsa tłuczkiem, przyprawić. Położyć na każdy kawałek boczek lub kiełbasę.  Zmieszać pietruszkę, drobno pokrojony czosnek i orzeszki. Wyłożyć ten farsz na mięso, dodać rodzynki i drobno pokrojony ser. Zwinąć jak bitki, spiąć wykałaczką. W rondlu podsmażyć pokrojoną cebulę i marchewkę. Przesmażyć bitki po czym dodać wino i pomidory. Zalać przecierem pomidorowym. Dusić 1,5 godziny na wolnym ogniu.Po powrocie do domu chętnie wyprobujemy ten przepis i mamy nadzieję, że dzięki temu na nowo będziemy w Neapolu:)

Restauracja, choć bardzo znana, pozostaje niedroga. Za opisane jedzenie, butelkę wina i butelkę wody zapłaciliśmy trochę ponad 20 euro. Adres godny polecenia!